Na vanmorgen het laatste restje amandelspijs te hebben uitgescheten de Clio opgetuigd met de retro fietsdrager en huppekee, op naar Maasland om Laurens op te halen.
De uil op de trapleuning bij de kade keek suffig voor zich uit. ‘Weer zo’n saaie grauwe dag voor de boeg’ dacht ie. Uilen staan bekend om hun hoge intelligentie.
Nou, deze uil had het grof mis !
Een stelletje Fietsuh Kutters en een introducee vertrokken uit Maassluis, Maasland, Maasdijk, Vlaardingen en De Honsel op weg naar de LDD (Loonse en Drunense Duinen) !
Het pikdonker en de vieze miezerregen konden mijn en het humeur van Laurens, Arie Vlieg, Mark 1, Mark 2, Laurens, en introducee Barry en zelfs Jan 👀 niet deren.
Keurig om 9 uur was iedereen present bij uitspanning De Reuzelberg. Traditioneel had ik weer een afslag gemist (doe ik altijd als ik met Jan in de auto zit) maar dat was gelukkig niet te veel omrijden.
In de auto’s was al een ☕️ gedaan (in ieder geval in de Clio) dus kon er al rap gestart worden.
Het was zo goed als droog en de thermometer (ergens) gaf zo’n 12 graden aan. Jaja, boven 0 !
Ik voorop (allemaal hebben ze eerbied voor mijn grijze haren) werd de route aangevallen. Beetje rustig aan maar eerst, groep een beetje bij elkaar houden.
Het parcours lag er super bij : mooi hard zand, hier en daar een plasje maar dat stelde niks voor. Dus een ieder had super grip, wat voor banden ook gemonteerd waren.
Er klonk af en toe wel een ratel en krijsend geluid gevolgd door een of andere krachtterm maar dat viel best mee. Hoewel ?
De mooie (kom)bochten volgden elkaar in razend tempo op, het lijkt wel een 🎢.
Halverwege het eerste stuk ontsnapte een enkeling uit de roedel. Toch even testen wie het hardste kon. En dat zijn natuurlijk bijna altijd dezelfde gasten.
Bij restaurant de Ruftende Jager weer even op elkaar gewacht.
Arie even bijpompen en gaan weer (Johan was er niet bij hè 😜).
Besloten was om de ‘nieuwe’ lus ook te rijden, want dat was al weer een hele tijd geleden.
Achteraf valt die toch wel wat tegen. Er zitten leuke stukkies in maar eigenlijk kan je beter 2 x de oude route doen.
Mark 1 en ik wisselden nog ff van fiets, zodat Mark 1 even lekker comfy op de fully ff het gaatje naar de kopgroep kon dichtrijden. Allemensen, wat een supersnel licht stijf fietsie die Canyon van Mark 1 zeg 😜.
Verderop de originele route weer opgeknapt en toen ging bij iedereen echt flink het gas erop.
Jan, die zich de hele rit in de achterhoede had verstopt ontpopte weer zijn ware aard.
Een oud Maasdijks gezegde zegt dan ook : Al heeft Jan nog zo’n vette pens, hem bijhouden doet geen mensch’.
De route was nog steeds perfect, af en toe een boomwortel waarbij je even op moet letten en van de ideale lijn af moet, maar eigenlijk geen heel verrassende dingen die je duur kunnen komen te staan.
De laatste korte klimmetjes ga je wel voelen maar dat hoort erbij.
Op het laatst ging ik wel erg verlangen naar die laatste hoop zand waar onderaan de parkeerplaats is.
Uiteindelijk bereikt, en stuk voor stuk kwam een ieder binnen.
Even bijpraten over deze superrit en dan op naar de koffie met appeltaart en slagroom.
Dankjewel Jan !
Helaas moesten we omkleden en de fietsen op / in de auto’s laden
in de regen maar vooruit.
Mannen, ik vond het weer een geslaagd uitje, ouderwets gezellig zo met 8 man 👍
Vergonde keer nog meer FK’ers mee !!!
Auteur: Siem