Zo, de kop is eraf !
Uiteraard werd het verstandige advies van onze Benjamin Bert, om vandaag eerst maar eens een rondje ‘vlak-achtig’ te rijden, volledig genegeerd.
‘Gliek naar boven !’ opperden Anton en Jaap, nu zijn wij nog vers.
Dus zo gezegd, zo gedaan.
Even rond half 11 (jaja, uitgeslapen en rustig ontbeten) vertrok het hele spul. Jaap, Anton, Arie, Jan, Bert, Mark en Siem.
Vanaf de residentie naar Malaucenne en bij het bakkertje huppekee, gelijk rechts.
Daar begint het gelijk al met een procent of 4. Zo dan, dat voelen de jongens dan ook allemaal wel. Behalve Bert, die heeft zoiets van ‘wie niet luisteren wil moet maar voelen en bekijk het maar stelletje ouwe dwazen’ en rijdt direct bij de anderen weg.
Siem als trouwe herder van zijn schapies, wacht nog even op de rest. Maar dat gaat wel erg langzaam, dus hij besluit ook maar om in z’n eigen tempo naar boven te kachelen. Nog even snel wat filmen en ook hij ‘stuift’ weg.
De eerste stukken van 6, 7 en 8 % gaan nog best lekker.
Siem kijkt bewust niet naar de geel-witte paaltjes rechts waarop staat hoe ver nog naar de top en hoe steil. Als je er een paar overslaat, ben je ‘ineens’ weer een heel stuk verder ?.
Dan komt het stuk van 4, 5 en 6 % en gaat de ketting met de bij de Di2 horende zoef naar rechts. Dat gaat lekker !
Maar dan komen de stukken van 10, 11, 12 en zelfs 13 en 14%….. Tiefus wat zwaar weer. Drie x op een dag omhoog ? Ne rien jamais ofzo. Dat gaat niet /nooit meer lukken.
Bert rijdt nog vooruit en is niet in het zicht. ‘Zal ik stoppen en wachten op de anderen bij Liotard ?’ Denkt Siem.
Maar dan staat Bert straks alleen op de top en weet hij niet wat te doen. Dus maar door dan.
Bij Liotard heel even de druk van de pedalen, maar dan komen de laatste 6-7 km’s met gemiddeld zo’n 12 %.
Allemachtig wat zwaar. De 36-30 gaat moeizaam rond.
Even steekt de misselijkheid de kop op (vannacht even de salade Blueberry via onnatuurlijke weg geloosd). ‘Ik hoef toch niet te gaan kotsen hier ?’ Vraagt Siem zich af ? Of komt het van de ijlere lucht ?
Siem schraapt alle moed die zich in het vege lijf bevind bij elkaar en zwoegt verder.
Even later duikt de top op. Helemaal in de mist gehuld. Zal dus wel weer pleuriskoud zijn daar (gewoon koud dekt de lading op de Mont Ventoux niet). Ook ziet hij Bert in de verte rijden. Da’s een mooi mikpunt !
Meter voor meter komt de top binnen bereik.
Bert parkeert net zijn fiets als ook Siem daar arriveert.
En het is idd pleuriskoud ! Windjekkies aan en even een klein stukkie naar beneden naar restaurant Vendran voor een bakkie. Siem en Bert gaan binnen zitten, want hoewel de zon bleek door de mistflarden schijnt is het binnen beter.
Dan komen ook Jan, Arie, Mark en Jaap hier aan.
Helaas moest Anton halverwege de klim staken en is ‘huiswaarts’ gegaan. Wat had Bert nou gezegd ???….
Op de top wordt na de koffie cola besloten om naar Sault af te dalen en dan via de Gorges du Nesque terug te rijden.
De afdaling naar eerst chalet Reinard laat een ieder vechten met de wind. Zeker Arie en Siem met hun 65 mm hoge velgen ! Stuurtje goed vasthouden ! Door de hevige regen van gisteravond liggen er her en der ook aardig wat modderstromen en grind / keien op de weg. Opletten dus ! Siem’s carbon velgen met velgremmetjes doen het best aardig (in tegenstelling tot wat overal beweerd wordt) dus ook hij komt safe en sound beneden.
Dan de mooie lange afdaling naar Sault. Dat gaat weer lekker.
Het gezelschap laat café-bar Promenade voor wat het is en gaat door naar de Gorges.
Na het entree-klimmetje volgt de mooie lange afdaling naar Villers dur Auzon.
Dan het nare valse plat naar Bedoin. Hier wordt duidelijk dat er toch beter in Sault even wat gegeten had moeten worden, want bij een enkeling is de tank aardig leeg nu…..
En ze moeten de col de la Madeleine nog over….
Nadat de zoekgeraakte Arie weer aangesloten is gaan de mannen voor de laatste ca 5-6 km klimmen richting Malaucenne.
Iedereen komt zo tegen 17:00 veilig en wel aan.
Al met al toch best weer een pittig rondje geweest !
Wat doen we morgen ????
Auteur: Siem