Ventoux dag 2.
Vandaag niet de berg op, maar een rondje er omheen. De klim en de weg terug gisteren had er bij een ieder aardig ingehakt. Dus vandaag een wat makkelijker rondje.
Het zou droog blijven vandaag hoewel de lucht er in de verte wel dreigend uitzag. Maar er stond weinig wind en de temperatuur hing rond de 20 graden. Prima fietsweer dus !
We reden pas tegen 11en (de mannen hadden best wat werk om hun ontbijt met bruine bonen ? weg te werken) aan de noordkant Malaucenne uit om via de D242 naar Mollans te rijden.
Hier ook niet vlak, maar klimmen met een percentage van ca 4-5 en ook nog een stukje 10%. Maar niet zo lang dus goed te behappen.
In het mooie dorpje Mollans, met zo’n heel klein typisch Frans centrumpje inclusief middeleeuwse brug, werd gestopt voor een heerlijk bakkie koffie.
Daarna toch wel een beetje rap door, want er zou ook nog gestopt worden voor een echte hap. En omdat dat tussen 12 en 2 uur moet gebeuren in Frankrijk moesten we niet te lang blijven treuzelen.
Voor het gehuchtje Cost stond een bord met aanduiding ‘restaurant’. Hier gelijk de sturen naar rechts en afstappen. De zaak zag er nu niet zo koosjer uit, evenals de bediening. Maar toen de misschien te vroeg gestelde vraag ‘kunnen we hier wat eten ?’ gesteld was, en deze met ‘oui oui’ was beantwoord durfden we niet meer rechtsomkeert te maken. Bang dat we zouden worden achtervolgd en in elkaar geslagen zouden worden.
Er werd salade met kaas besteld. Geen vlees, wie weet hoe lang geleden ze dat hier hadden ingekocht of van welke aard het zou zijn.
De kok serveerde zowaar een groot plateau salade, komkommer, tomaten, frites, div. soorten kaas, inktvisringen (jawel) brood, zelfgemaakte dressings en nog wat warme groenten. Alles smaakte echter prima.
Inmiddels was het toch wat gaan spetteren, maar onder de grote plataan zaten we mooi droog.
Toen het eten op was, was de regen ook voorbij en scheen het zonnetje weer.
Op de pedalen !
We volgden de weg naar het mooie dorpje Brantes. Ook hier weer een flink stukkie klimmen. Na de te lange pauze kostte het me moeite de pedalen lekker rond te draaien, dus de klim was pittig.
Na Brantes namen we de D40 terug naar Malaucenne. De eerste pakweg 4 km mooi glooiend afdalend langs de noordkant van de Ventoux. Maar verderop ook weer 4-5 km klimmen. Dit begon er toch ook serieus in te hakken. Gelukkig weer een supersnelle afdaling, en dan onderaan scherp links weer de D242 op naar Malaucenne.
Allemachtig wat ging dit moeilijk !
Na elke haarspeldbocht weer klimmen. Telkens als ik dacht ‘nu ben ik er’ liep de weg weer 400 m rechtstreeks de hel in.
Op m’n lichtste verzet kom ik uiteindelijk boven.
Bert is al lang uit het zicht, die heeft er nog weinig moeite mee. De andere mannen waren nog even bij Brantes blijven hangen voor wat foto’s en een energiebar dus die zitten weer ver achter mij.
Ik haal nog een stel fietsers uit Vlaardingen in, leuk !
Nog een laatste 150 m klimmen en we zijn weer in Malaucenne. Nu nog even het dorp door (nog even omhoog ?) en we zijn er.
Zo’n 87 km op de teller en maar 1600 hoogtemeters. Die voelden echter als 2 x de Ventoux op ! Hoe dat kan , geen idee. Morgen maar even heel rustig aan doen…..
De foto-makers zijn ondertussen op het terras beland en bestellen Leffe, Mark en ik duiken het zwembad ff in….
Auteur: Siem