Komt het mij wel vaker voor, dat ik ff niet weet waar ik ben, maar vandaag was het helemaal schering en inslag. Allemaal nieuwe paadjes. Zelfs Dijkx wist af en toe niet waar hij was. Het was een prachtige rit door een landelijk gebied, lekker vlak ook. Als het saai dreigde te worden, doemde er alweer een mooie grasstrook op of een ander grappig paadje. Ik reed met Dijkx en zagen Arie en Laurens al gauw uit het zicht verdwijnen, wel lekker Corona proef. We werden nog wel ingehaald door een enorm peloton van Virus Waanzin met hun blauwe pakkies. Rare jongens, ze gaan prat op hun dikke banden, maar slaan alle leuke stukkies over. Even spannend werd het toen we over het erf van de boer gingen. Het is een uur zei Dijkx, het tijdstip dat de honden zouden worden vrijgelaten, gelukkig stond de klok nog op zomertijd. Een stukje verder, stonden de blauwe pakjes beteuterd aan de kant van de weg, lekke band! Dijkx kon zich nog net inhouden om niet te roepen, moet je maar tubeless rijden. Later op de pont werd dit er toch nog even ingewreven. De terugweg was windje tegen, maar ik kon in het zuchie van Dijkx die ijzersterk reed. Moest wel de helft van mijn reep afstaan. De locomotief moet brandstof hebben.
Auteur: Post